دکتر علی محمد بشارتی دکتر بشارتی
| ز سر گذشت سرشکِ غم و محن بی‌تو گلوی ماه ز فریاد نیمه شب بگرفت گذاشت سر به بیابان هجر لاله باغ نشاط از سرِ سُکر‌آورِ جوانی رفت نسیم بی‌تو ز خوابِ گران نپرهیزد خزان بیا که بشد رهزنِ بهار امسال ز رنج هجر برفت آب و رنگ از رخ باغ بـه چشـمِ ابـر نمـاند اشک و آه در دلِ من تبسّـم از لبِ عـابـد فــریب بــاغ پـرید |
کجاست ساحل امنی برای من بی‌تو شرار عشق بسوزاند جان و تن بی‌تو سرِ بهار ندارد دگر چمن بی‌تو سکوت کرده هزارِ شکر شکن بی‌تو بیا که چشمه بیفتاد از سخن بی تو پُر است باغ ز غم ناله زغن بی‌تو درید غنچه افسرده پیرهن بی‌تو نمی‌تپـد نفسـی مــرغِ دل بـه تن بی‌تـو ثـر نمـاند ز لبخنـدِ شعــرِ من بی‌تـــو |
تهران- ۲۴/۸/۷۹