خوش طعم بیانی است از آن لعل سرادق خوشمزه نگاهی است از آن دیده زیبا با خُلق بهشتی و خط و عارض قدسی هرکس که تو را دید فروماند ز توصیف با این همه زیبایی و والایی و خوبی تنها نَبُدم دوش که با یاد تو طی شد مـن شایـق روی توأم ای عشـق ز آغــاز بـازآی شبـی بـا لـب پـرخنـده به من گوی |
جانبخش کلامی است از آن یار موافق فرخنده پیامی است ز معشوق به عاشق درمانده شد از وصف تو بیننده و ناطق احسنت به مخلوق و صد احسنت به خالق در معرکه با ماهرخان گردی فایق صد حیف که بگذشت به زیبایی سابق هستــم همـه عمــر بـه دیـدار تـو شایق معشوق چو من نیست، چو تو عـاشق صادق |
تهران – ۵/۱۱/۹۱