مجموعه اشعار

سروش می‌دهدم مژده، یار آمدنی‌ست به بوستانِ خزان دیده می‌رسد پیغام هم او که منتظرش بوده‌ایم در راه است به اشک، چهره مپوشان وصال نزدیک است صدای شیهه اسبی به گوش می‌آید غمِ شکستگیم کُشت و غمگساری نیست بهار، بی‌گلِ رویش به مُرده مانند است به اوست گـر کـه خدا پُر کند جهان از عدل هـم او کـه خـالقِ گیتـی ... ادامه مطلب »

ز عشق تو به دلم شور و حالتی برپاست به هیچ گلشن و گلزار گلبنی چو تو نیست خمید پشت من از بار هجر همچو کمان نه چشم و زلف و لب و خنده تو دل ببرند نمی‌توان که غم عشق از تو پنهان کرد به سان باغ که از سرو یافت نام و قرار شبی به شکوه گشودم زبان ... ادامه مطلب »

هوای روی نکوی تو چون‌که در سر ماست بهار می‌گذرد چون خریف در راه است به عالمی ندهم لحظه وصال تو را نگاه مست تو مستی فزایدم هر دم مرا به عمر نیازی به هیچ زیور نیست غزال من تو اگر در برم نشینی باز شراب و شاهد و شمع و بهار و نغمه و باغ به سایه‌سار بهشتم هوس ... ادامه مطلب »

به خاک پای تو ریزم تمام آن‌چه مراست تو در میانه خوبان به حسن تنهایی زد از ازل به دلم آتش شرار رخت بزن به سنگ تطاول به سینه از سر خشم نه سینه چاک چو من عاشقی تو را بوده است عنان صبر رود از کفم چو باز آیی جـدال دیـن و خرد کهنه شد چو عشق آمد خــدا ... ادامه مطلب »

گذشت عمر و به دل همچنان هوس باقی‌ست بتاب در دلم ای ماهپاره از رهِ مهر ز بی‌قراری من خسته گشت جان و تنم بیا که چشمه اشکم ز هجرِ تو خشکید خیالِ روی تو یک شب گذشت از سرِ من نیامدی که ز هجران بمُرد مرغِ دلم چو ناوکی است که خمیازه‌می‌دِرَد تنِ من به بحرِ عشقِ تو غرقم ... ادامه مطلب »

مراست با تو بُتا الفتی ز روزِ اَلَست به یک نگاهِ تو دل رفت از کفم، فریاد نگاه و خنده و رخسار و خال و موی سیاه بلای جانِ من زار چشم فتنه‌گر است شدم خموش ز بیمِ رقیب ور نه ز عشق قرارِ خال تو بنمود بی‌قرار همه زدی به تیرِ نگاهم نمای کار تمام چو رُود خشم و ... ادامه مطلب »

حکیم در پی ایجادِ خلق روز الست نخست عشقِ تو را با سرشت من آمیخت به یک نگاه و تبسّم بکرد مهمانم ببست با منِ سر مست سخت میثاقی دگر شکست نیاید به این چنین عهدی چو در پیاله به جز عکسِ او نَبُد تصویر گــرت به کعبــه گـذارت فتـد تو خود بینی هــزار ســالِ دگــر، بگــذری اگــر بر من ... ادامه مطلب »

تیر مُژگان تو از روز الست دیده تا دیده مخمور تو دید جان چو با روی تو بسته است میثاق سینه لبریز چو از مهر تو شد نیست بر گردنم از غیر تو عهد تــــا در ایـــن راه فتــــادم از پـــا بست بــا مــوی تو چون جــان پیمــان   بر تن و جان من خسته نشست شد سیه مست چو ... ادامه مطلب »

منم آن غبار جانا که دَوَم پی سمندت چو رهیدم از کمانت بشدم اسیرِ زلفت شب و روز در هراسم که تو ای بهار و بُستان بنما به من نگاهی که کنم فدای جان را به کجا چنین شتابان مرو، ای امیدِ جانم نشده اسیر این دل نه به پند و هیچ بندی بکنــم فـدای جان را اگـر از درم ... ادامه مطلب »

بهارِ پرگلِ من آفتاب را کم داشت به کوی میکده رفتم همه بُدند جز او به آسمان چو نگاهم فتاد فهمیدم سیاه چون شب هجران بود دو زلف سیاه چو بخت من بود آن دیده‌ها سیاه و خراب به لب شراب پر از دُرد کرده بُد که رقیب بگفتمش چـه شـود پـا نهی به دیده من خجـل شـدم ز رُخ ... ادامه مطلب »